Specjalista od awansów - Jacek Zieliński

Jacek Zieliński urodził się 22 marca 1961 roku w Tarnobrzegu, więc naturalną koleją rzeczy karierę piłkarską rozpoczął w miejscowej Siarce. Jego pierwszym dużym osiągnięciem było wicemistrzostwo Polski juniorów w 1979 roku, a on sam był podstawowym pomocnikiem i kapitanem tej drużyny. Rok później wyjechał do Warszawy na studia. Grał i uczył się w AZS AWF Warszawa, zaliczył również epizod w stołecznej Gwardii. W 1984 roku powrócił do Siarki. Pięć lat później jako kapitan tego zespołu świętował awans do II ligi, a trzy lata później do najwyższej klasy rozgrywkowej. W wieku 31 lat zadebiutował w Ekstraklasie, wraz z nim barwy Siarki reprezentowali wtedy tak znani później piłkarze jak Andrzej Kobylański, Cezary Kucharski czy Mariusz Kukiełka. W Siarce rozegrał 15 spotkań pierwszoligowych, po czym przeniósł się do Stali Stalowa Wola, z którą w 1993 roku również wywalczył awans do Ekstraklasy.

Zdecydowanie lepiej prezentuje się bilans dokonań trenerskich Jacka Zielińskiego. Swoją pracę w tym zawodzie rozpoczął w 1993 roku od prowadzenia rezerw Siarki Tarnobrzeg. Pierwszą samodzielną pracę podjął w 1995 roku w Alicie Ożarów i już rok później wprowadził ten klub do III ligi. Dobre wyniki w Ożarowie spowodowały, że Zielińskim ponownie zainteresowała się Siarka, którą od początku 1998 roku prowadził już jako pierwszy trener. Półtora roku później wywalczył z nią awans do II ligi. Sezon 1999/2000 miał bardzo nieudany. Najpierw pożegnał się z pracą w Tarnobrzegu, został zatrudniony w Kielcach, z zadaniem utrzymania miejscowej Korony na zapleczu Ekstraklasy. Sztuka ta jednak mu się nie powiodła. Oba kluby, które prowadził w tym feralnym sezonie opuściły szeregi drugoligowców. Znów musiał szukać nowego klubu.

Znalazł go w 2001 roku w Gorzycach. Z miejscowymi Tłokami zajął dziesiąte miejsce w II lidze, co jest najlepszym wynikiem w historii tego małego klubu. Dobra praca w Gorzycach zaowocowała propozycją z walczącego o awans do Ekstraklasy, GKS-u Bełchatów. Bełchatowian prowadził jednak tylko w sześciu spotkaniach, po czterech remisach i dwóch porażkach został zwolniony. Rok później objął zespół Górnika Łęczna i właśnie z tym klubem cieszył się z pierwszego awansu do Ekstraklasy w roli trenera. Runda jesienna w wykonaniu łęcznian była na tyle znakomita, że tygodnik Piłka Nożna nominował go do tytułu Trenera Roku. Runda wiosenna nie była już tak udana i od sezonu 2004/2005 Zieliński przeniósł się do drugoligowego Piasta Gliwice. Pracował tam do grudnia 2006 roku, wtedy skorzystał z propozycji Odry Wodzisław. 

Wodzisławianie po rundzie jesiennej zajmowali przedostatnie miejsce w Ekstraklasie. Runda wiosenna był popisem podopiecznych trenera Zielińskiego, w 15 meczach zdobyli 28 punktów i bez problemu utrzymali się wśród najlepszych drużyn w Polsce. Zieliński po sezonie znalazł zatrudnienie w Dyskobolii Grodzisk Wielkopolski. Z tą drużyną zadebiutował na europejskiej arenie. Grodziszczanie wyeliminowali azerski Araz Iszmili i kazachski Toboł Kostanaj, a drogę do fazy grupowej Pucharu UEFA zamknęła im Crvena Zvezda Belgrad. Rozgrywki ligowe Dyskobolia ukończyła na trzeciej pozycji i ponownie zapewniła sobie udział w europejskich pucharach. Jednak ze względu na fuzję z Polonią Warszawa podopieczni Zielińskiego nie przystąpili do Pucharu UEFA, ich miejsce zajął Lech Poznań, który jako pierwsza polska drużyna przebrnął przez fazę grupową. Polonia pod wodzą Zielińskiego cały czas plasowała się w czołówce z szansami na Mistrzostwo Polski, ale wiosną 2009 po porażce u siebie z ŁKS-em Łódź, kontrowersyjny prezes stołecznego klubu zdecydował się na zmianę trenera. Od 5 czerwca 2009 roku Jacek Zieliński jest trenerem Lecha Poznań.