Jeden Klub Tysiąc Historii: ważne zwycięstwo w Gdańsku

Czuliśmy presję, graliśmy o mistrza Polski, więc przed każdym meczem czuliśmy presję, dreszczyk emocji. Po dobrym meczu tydzień wcześniej, gdzie wygraliśmy ze Śląskiem jechaliśmy na Lechię po kolejne zwycięstwo w naszej drodze do tego, żeby zdobyć to upragnione mistrzostwo. Presja na pewno była duża, ale byliśmy tak napędzeni i tak pozytywnie nastawieni, że na każde spotkanie wychodziliśmy pewni tego, że każde kolejne zwycięstwo da nam upragnione mistrzostwo.

Był dreszczyk emocji, ale w szatni był pełen spokój, koncentracja. Wychodząc na ten mecz dokładnie wiedzieliśmy co mamy robić, jak grać. Założenia taktyczne, które mieliśmy nakreślone wszystko dobrze funkcjonowało. Kasper strzelił gola, także prowadziliśmy 1:0. W drugiej połowie dorzuciliśmy bramkę po błędzie zawodnika Lechii, który chciał zagrać do bramkarza. Udało mi się przechwycić piłkę i strzeliłem. Było 2:0, ale końcówka była bardzo nerwowa, bo Lechia zdobyła bramkę z rzutu karnego, my się bardzo mocno cofnęliśmy i wtedy ta pamiętna interwencja Maćka Gostomskiego, który tak naprawdę obronił piłkę meczową. Mogło być 2:2 i tak naprawdę stracilibyśmy pozycję lidera.

Lechia mocno naciskała, my się broniliśmy. Ale też umiejętności mieliśmy duże w zespole. Po za tym też na pewno szczęście sprzyja, jak wszystko się dobrze układa, my bardzo chcieliśmy pomóc temu szczęściu. Aczkolwiek uważam, że zagraliśmy dobre spotkanie i zapracowaliśmy na to zwycięstwo. Na pewno końcówka nie była taka jakbyśmy sobie życzyli, ale była pełna emocji i przez to ten mecz też jest tak pamiętny w dalszych krokach do mistrzostwa.

Jasiu złapał piłkę i zrobił długi wykop, ale tam obrońca też nie zauważył tego, że ja stałem szeroko i chciał chyba lekko przedłużyć piłkę do bramkarza. Źle ją trafił, więc udało mi się ją przechwycić i idealnie wykończyć, więc na pewno radość była duża, bo mecz się super układał, mieliśmy wszystko pod kontrolą. Wydawało się, że na spokoju dogramy to spotkanie i będziemy czekać na kolejne. Ale w piłce wszystko się szybko zmienia, czerwona kartka, rzut karny, nerwówka i tak naprawdę wracaliśmy szczęśliwi, ale też musieliśmy cały czas myśleć, że trzeba walczyć do końca w każdym meczu, bo wszystko możemy stracić.

W fazie mistrzowskiej nie było łatwych spotkań. Każde drobne potknięcie powodowało to, że traciliśmy swoją przewagę. Wiadomo pierwsze spotkanie z Legią, które było zwycięskie dało nam tę przewagę. Ale już w drugim spotkaniu mogliśmy to stracić, bo przegraliśmy u siebie z Jagiellonią. To był taki kubeł zimnej wody, bo akurat Legia też nie wygrała swojego spotkania, a zremisowała. Tutaj też coś nad nami czuwało. Później było zwycięstwo ze Śląskiem, właśnie z Lechią, czyli dwoma zespołami, które też były wysoko. Ale na Pogoni wygraliśmy 1:0, a w Zabrzu mimo tego, że pokonaliśmy ich wysoko, to przegrywaliśmy 1:0, więc tak naprawdę każdy ten mecz miał swój ciężar gatunkowy.

Trzymam kciuki, oby się udało, żeby Lech zdobył mistrzostwo Polski. Jest ten sam trener, wrócił Barry Douglas, który też był wtedy w tej drużynie. Także życzę i trzymam kciuki za to, żeby tak to się skończyło.

Zredagował Adrian Garbiec