66. rocznica Poznańskiego Czerwca

Strajk robotniczy wybuchł dokładnie 28 czerwca 1956 o godzinie 6. Wtedy pracownicy z zakładów noszących wówczas imię Józefa Stalina (wcześniej i później Hipolita Cegielskiego) wyszli na ulice, chcąc w ten sposób zamanifestować przeciwko działaniom władzy i oczekując poprawienia standardów życia. Dołączali robotnicy z innych poznańskich zakładów, więc zaangażowanych było sto tysięcy protestujących, którzy przemierzali miasto od Dębca do centrum miasta, a na transparentach dominowały hasła "Żądamy chleba" oraz "Chcemy wolności". Napięcie rosło wraz z upływem czasu. Wśród uczestników znaleźli się również piłkarze Lecha Poznań, którzy wtedy pracowali na kolei.

Naprzeciwko protestującym wyjechały czołgi oraz wojsko, które decyzją radzieckich generałów otrzymało rozkaz użycia ostrej amunicji i krwawego stłumienia protestów. Zginęło 58 osób, a co najmniej 313 zostało rannych. Po zakończeniu krwawej pacyfikacji w przemówieniu radiowym premier Józef Cyrankiewicz stwierdził: - Każdy prowokator czy szaleniec, który odważy się podnieść rękę przeciw władzy ludowej, niech będzie pewien, że mu tę rękę władza odrąbie w interesie klasy robotniczej, w interesie chłopstwa pracującego i inteligencji.

Te haniebne słowa są pamiętane do dziś, podobnie jak losy bohaterów tamtych czerwcowych dni. Poznaniacy dbają o historię i przykładają dużą wagę do wydarzeń takich, jak właśnie Poznański Czerwiec czy Powstanie Wielkopolskie. Co roku kibice Kolejorza pojawiają się na obchodach rocznicy robotniczego buntu na poznańskim Placu Mickiewicza. Dziś zbiórka zaplanowana jest o godzinie 20.30.

PamiętaMY! ???????? #Czerwiec56 pic.twitter.com/gVjc0qrmsp

— Mistrz Polski ???? (@LechPoznan) June 28, 2022