Bramkostrzelny obrońca - Czesław Jakołcewicz

Czesław Jakołcewicz urodził się 18 sierpnia 1961 roku w Cedyni. Mieście, które wszystkim kojarzy się z lekcjami historii. Właśnie tam w 972 roku Mieszko I pokonał wojska niemieckie pod dowództwem margrabiego Hodona. W czasie tego starcia śmierć poniósł brat Mieszka, Czcibór i to właśnie od jego imienia nazwę wzięła miejscowa drużyna, w której tysiąc lat po historycznej bitwie swoje pierwsze piłkarskie kroki stawiał Czesław. Od początku wyróżniał się bardzo dobrą sprawnością fizyczną i już w 1976 roku jako reprezentant kraju juniorów trafił do Arkonii Szczecin. Jej barwy reprezentował przez dwa lata, po czym przeniósł się do drugoligowej Stali Stocznia Szczecin. Wysoki, mający 185 cm wzrostu, a przy tym sprawny obrońca szybko stał się wyróżniającą postacią nie tylko Stali, ale i całej drugiej ligi. Kwestią czasu wydawał się transfer do pierwszoligowej Pogoni. Wtedy jednak popisali się działacze Kolejorza, którym udało się sprowadzić utalentowanego defensora na Bułgarską.

Lech akurat świętował pierwsze Mistrzostwo Polski i wydawało się, że Jakołcewiczowi ciężko będzie przedrzeć się do podstawowego składu. Nic bardziej mylnego. Debiut zaliczył w przegranym 0:1 meczu o Superpuchar Polski z Lechią Gdańsk. W całym sezonie rozegrał aż 37 spotkań, od razu stając się czołową postacią zespołu. Podczas tego sezonu zaliczył również swój debiut w europejskich pucharach, w zwycięskim 2:0 meczu z Athletic Bilbao. Ogółem w europejskich pucharach w niebiesko-białych barwach rozegrał 14 spotkań i zdobył w nich 3 bramki, oprócz tego jest rekordzistą klubowym pod względem występów w Pucharze Lata, zaliczył ich aż 21 i zdobył dwie bramki. Czesław potrafił świetnie egzekwować rzuty karne, ale etatowym ich wykonawcom w Lechu został dopiero w sezonie 1989/1990 po odejściu Jerzego Kruszczyńskiego. Jakołcewicz jesienią 1990 roku otrzymał ofertę z tureckiego Fenerbahce Stambuł, z której skwapliwie skorzystał. Do tego czasu wystąpił w 199 ligowych spotkaniach Kolejorza i zdobył 24 gole. Podczas swojej przygody z Lechem dwukrotnie sięgał po Mistrzostwo Polski i Puchar Polski, raz wygrał Superpuchar.

W Turcji występował razem z bardzo znanym niemieckim bramkarzem Haraldem Schumacherem, a jego trenerem był Holender Guus Hiddink. Spędził tam tylko jeden sezon, rozegrał 17 meczów i zdobył 3 bramki. Latem 1991 roku przeniósł się do duńskiego Odense BK. Tam wystąpił w 7 spotkaniach i po roku wrócił do Polski, oczywiście do poznańskiego Lecha. Trener Henryk Apostel był jednak na etapie odmładzania składu i dla Jakołcewicza nie widział miejsca. Zagrał tylko raz, ale dzięki temu swój licznik występów w klubie z Bułgarskiej zamknął na liczbie 200, a dodatkowo dorzucił kolejne mistrzostwo. On chciał jednak grać regularnie i przeniósł się do Sokoła Pniewy, a później do Warty Poznań. W zespole Zielonych występował do 1999 roku, z przerwą na epizod w Chrobrym Głogów. Pod koniec przygody z Wartą funkcję piłkarza łączył z funkcją asystenta kolejnych trenerów: Mariusza Niewiadomskiego, Leszka Partyńskiego i Jarosława Szuby.

W 2000 roku przeniósł się do Huraganu Pobiedziska, gdzie został grającym trenerem. Wywalczył z nim awans do III ligi, ale odszedł do Lecha, został asystentem Adama Topolskiego, a później Bogusława Baniaka. Po odejściu tego drugiego został pierwszym trenerem Kolejorza. Niestety tylko na dwa miesiące, by znów zostać asystentem, tym razem Bohumila Panika. Przez te dwa miesiące od września do listopada 2002 roku prowadził Lecha w siedmiu spotkaniach ligowych i jednym w ramach Pucharu Polski. W 2003 roku objął Kujawiaka Włocławek i awansował z nim do II ligi. Kolejne dwa sezony spędził w Jankowie, gdzie o podobny cel walczył z miejscową Unią, tym razem bez powodzenia. Najlepszy okres kariery trenerskiej przypadł na sezon 2006/2007 i pracę z beniaminkiem drugiej ligi, ŁKS-em Łomża. Potem Czesław próbował swoich sił w Wiśle Płock, został tam zatrudniony awaryjnie by ratować płocczan przed spadkiem. Niestety nie udało się. Ostatnio prowadził drugoligowy GKP Gorzów.