Murawskiego cieszy debiut, ale najważniejsza jest wygrana

Pozyskany latem piłkarz zdążył wystąpić w przerwie między sezonami w dwóch sparingach: z Zagłębiem Lubin (3:1) oraz Lechią Gdańsk (0:1). Na przeszkodzie w jego dalszych przygotowaniach do premierowego sezonu w Kolejorzu stanęła niegroźna kontuzja mięśniowa, która wykluczyła go z dwóch kolejnych meczów kontrolnych. W kadrze na inaugurację z Radomiakiem (0:0) 27-latek się już znalazł, ale na oficjalny debiut w koszulce w kolejowym herbem przyszło mu poczekać jeszcze tydzień dłużej.

Ten zanotował w miniony piątek w Zabrzu w konfrontacji z Górnikiem. Na murawie zameldował się w 80. minucie przy wyniku 3:1 na korzyść Lecha, a chwilę później… mógł już zaliczyć pierwszą asystę w nowych barwach. Jego dośrodkowanie na bramkę próbował zamienić Filip Marchwiński, ale skuteczną interwencją popisał się bramkarz gospodarzy, Grzegorz Sandomierski. - To była całkiem niezła wrzutka, szkoda, że nie wpadło. Później zrobiliśmy też fajną akcję jako zmiennicy, poklepaliśmy z Arturem i Filipem, który dogrywał "Sykiemu". Taką bramką dalibyśmy fajny impuls i sygnał, że warto na nas stawiać. Mam nadzieję, że w takich kategoriach będziemy postrzegani - nie kryje piłkarz, który ostatnie dwa lata spędził w tureckim Denizlisporze.

- Patrząc indywidualnie jestem bardzo zadowolony z tego, że udało mi się zadebiutować i rozegrać jakieś minuty. Każdy chciałby grać jak najwięcej, nie tylko pięć, dziesięć czy piętnaście minut. Zawsze patrzy się jednak przede wszystkim pod kątem drużynowym, a te trzy punkty na wyjeździe były dla nas bardzo ważne. To dobry prognostyk na przyszłość - dodaje lechita.

Za Murawskim więc już pierwsze minuty w drużynie trenera Macieja Skorży, a przed nim walka o miejsce w składzie na kolejne jej spotkania. Rywalizacja nie należy do najłatwiejszych, bo w środku pola konkuruje on z, m.in. Jesperem Karlströmem, Niką Kvekveskirim czy Pedro Tibą. A przecież w tej części boiska z reguły gra tylko dwóch z wymienionych. - W zależności od tego, co trener oczekuje ode mnie pod danego przeciwnika mogę dostosować się i zagrać zarówno na pozycji defensywnego pomocnika, jak i nieco wyżej. Jeśli będzie chciał, żebym był "szóstką", tam wystąpię, to samo jeśli chodzi o "ósemkę" - podkreśla pomocnik.

Do jego największych atutów zawsze należał odbiór oraz praca wykonywana w defensywie, ale sam zainteresowany nie zamyka się jedynie na zadania w obronie. Czuje, że także w ofensywie może wiele dać swojej drużynie. - Jedno nie wyklucza drugiego. Zawsze jest sporo walki, by odebrać piłkę przeciwnikowi, ale gdy się to uda trzeba się starać rozgrywać do przodu. Mamy dobre skrzydła i napastnika, który umie się przy niej utrzymać, trzeba to wykorzystywać. Czysto sportowa rywalizacja jest zawsze na plus dla każdego, niezależnie czy gra, czy jest na ławce rezerwowych. Grający wie, że nie może sobie pozwolić na łatwe błędy, że czekają zawodnicy mogący wykorzystać jego słabszą formę. Jeśli jest ona zdrowa, wszyscy na niej korzystają - kończy piłkarz.