Do futbolu przez hokej na trawie

Mikołaj jest najstarszy i jest etatowym kadrowiczem, zdobywcą wielu tytułów. Karol natomiast to najmłodszy z tercetu Gumnych i zadebiutował w zespole narodowym w ubiegłym roku. Jak to się stało, że Robert, który również zaczął od hokeja na trawie, nie poszedł w ślady braci, tylko w pewnym momencie wybrał piłkę nożną?

- Robert był w czwartej klasie podstawówki. Szliśmy wtedy wspólnie z mamą na spacer na Golęcinie, a tam grali juniorzy Poznaniaka. Robert ich zobaczył i płakał, że bardzo chce tam iść pograć. Tata - fanatyk Kolejorza powiedział mu wtedy, że jak chce grać w piłkę, to tylko w Lechu Poznań. Poszedł na trening, a resztę już wszyscy znają - opowiadał Mikołaj Gumny w wywiadzie z portalem Sportowy Poznań.

W Kolejorzu początkowo był napastnikiem. Dopiero później trenerzy przesunęli go na bok defensywy. Debiutował w Ekstraklasie dokładnie 19 marca 2016 roku w przegranym 0:2 meczu z Legią Warszawa przy Bułgarskiej. Wszedł na minutę, zmieniając Tomasza Kędziorę.

- Cieszę się niesamowicie. Gram w tym klubie osiem lat. Wyjście na boisko było nie tylko moim marzeniem, ale także marzeniem mojego taty, który kibicuje Kolejorzowi - dzielił się wówczas wrażeniami.

Zaraz po końcowym gwizdku spotkał się zresztą z tatą - Jackiem, który jest bardzo znany w kibicowskim środowisku, to do dziś niezwykle szanowana postać w Kotle. Tamtego marcowego dnia otrzymał zresztą od syna koszulkę, w której ten właśnie zaliczył swoje pierwsze spotkanie seniorskie. - To dla niego było niesłychane przeżycie. Zobaczył swojego syna debiutującego w klubie, któremu kibicuje i na którego wyjazdy jeździ - podkreślał Robert. Jeszcze w tym samym sezonie trzy razy pojawił się na murawie, w tym dwukrotnie w podstawowym składzie. A to wszystko jeszcze przed 18. urodzinami.

Jesienią kolejnych rozgrywek dostał sześć szans w lidze, ale zimą zapadła decyzja o wypożyczeniu. To stała praktyka dotycząca wychowanków, którzy mają możliwość ogrywania się i łapania rytmu meczowego. Powędrował do Podbeskidzia Bielsko-Biała, gdzie w każdym spotkaniu wybiegał w podstawowej jedenastce. To było dla niego niezwykle cenne półrocze. Do tego stopnia, że transfer czasowy został skrócony na wniosek ówczesnego trenera Lecha Nenada Bjelicy. Z Kolejorzem żegnał się bowiem Tomasz Kędziora i Gumny był jego naturalnym następcą. Z marszu stał się podstawowym graczem, dość powiedzieć, że w sezonie 2017/2018 zaliczył aż 38 spotkań, 33 w lidze oraz 5 w europejskich pucharach. Radził sobie kapitalnie na prawej stronie defensywy, choć w razie konieczność był gotowy występować również na lewej.

To wzbudzało zainteresowanie zachodnich klubów, zwłaszcza niemieckich, stąd w połowie rozgrywek mogło dojść do rekordowego transferu. Redaktor Maciej Lehmann pisał w Głosie Wielkopolskim w końcówce stycznia 2018 roku:

- Ta uniwersalność sprawiała, że stał się bardzo wartościowym zawodnikiem. Doceniono to też w Borussii Moenchengladbach. Zresztą niemieckie kluby już od dawna śledzą rozwój wychowanka Lecha. Już trzy lata temu miał propozycję z Werderu Brema i HSV, które koniecznie chciały go mieć w swojej akademii. Guma mógł opuścić Lecha, proponowano mu duże stypendium, ale wolał pozostać w Kolejorzu i tu zdobywać piłkarskie szlify oraz doświadczenie.

Właśnie wtedy na stole była oferta Borussii Moenchengladbach. Co więcej, została zaakceptowana, a piłkarz pojechał ze swoim menedżerem Tomaszem Magdziarzem na testy medyczne. Po nich została już zrobiona sesja zdjęciowa, umowa została podpisana przez kluby, brakowało tylko parafki na indywidualnym kontrakcie. Kiedy miało się to stać, jeden z dyrektorów Borussii poinformował, że coś zaniepokoiło Niemców w trakcie badań. A ponieważ to był ostatni dzień okienka transferowego, to nie było szans rozwiać wątpliwości i transfer nie doszedł do skutku.

To epizod, który Robert bardzo mocno przeżył, nie lubi do tego wracać. Jednak w myśl powiedzenia, co się odwlecze, trafił później do 1. Bundesligi i spędził w niej pięć lat. Ale po kolei. Po powrocie z Niemiec dograł normalnie sezon do końca. W kolejnych dwóch także zaliczał ponad połowę spotkań. W trakcie pandemii koronawirusa wyjechał za naszą zachodnią granicę - tym razem już bez żadnych przeszkód związał się z Augsburgiem. Tam w ciągu pięciu lat zaliczył 101 meczów w 1. Bundeslidze. Teraz, po pięciu latach, wraca do Poznania i Lecha.

Dodajmy, że 27-latek ma na koncie sześć meczów w reprezentacji Polski. Był z kadrą narodową na MŚ w Katarze w 2022 roku.