Trenerzy po meczu Lech - Śląsk

Trenerzy obu drużyn przyznają, że było to trudne spotkanie, jednak to goście byli bardziej skuteczni i z Poznania wywożą komplet punktów. Szkoleniowiec Śląska Wrocław Mariusz Rumak cieszy się z udanego powrotu na Bułgarską.

Przyjeżdżając do Poznania wiedzieliśmy, że to będzie bardzo trudny mecz. Zdawaliśmy sobie sprawę, że gramy z mistrzem Polski, a na trybunach będzie kilkanaście tysięcy kibiców. Potrzebowaliśmy punktów, bo byliśmy pod kreską. Po strzelonym golu widać było w naszej grze trochę nerwowości, ale na szczęście do przerwy nic się nie zmieniło. W drugiej połowie stworzyliśmy sobie kilka sytuacji, których nie potrafiliśmy wykorzystać. Lech trochę przycisnął, szczególnie w końcówce meczu, ale udało nam się zdobyć trzy punkty na ciężkim terenie.

Nie mi jest oceniać Lecha. Mogę jedynie powiedzieć, że ta drużyna się zmieniła – ma problemy kadrowe, a jeśli nie gra Karol Linetty, serce tego zespołu, to Kolejorz wiele traci. Udało nam się pokonać poznaniaków, ale trzeba pamiętać, że to dalej jest mistrz Polski.

Moi piłkarze byli bardzo zaangażowani, co widać po końcowym gwizdku, kiedy okazali wiele radości. Widać było, że zależało im na zwycięstwie, bo remisami nie utrzymamy się w Ekstraklasie.

Straciliśmy dość szybko bramkę, która spowodowała, że graliśmy bardziej nerwowo. Widać, że gra nam się nie kleiła, a Śląsk miał swoje sytuacje. Na pół godziny przez końcem, mając bardzo defensywną ławkę rezerwowych, nie mogliśmy wiele zrobić, jednak stwarzaliśmy sobie okazje do zdobycia bramki.

Kilkukrotnie, szczególnie w końcówce spotkania, zmusiliśmy rywala do gry z kontrataku, jednak radzili sobie naprawdę dobrze. Przegraliśmy drugi mecz z rzędu na własnym stadionie, ale teraz musimy szybko się zregenerować i do wtorkowego starcia przystąpić jak najlepiej przygotowani.

Mieliśmy problemy w środku pola i nie mogliśmy sobie poradzić. Zabrakło nam argumentów, żeby wyciągnąć dobry wynik. Śląsk był bardziej konkretny i zasłużył na trzy punkty. Oczywiście mam pretensję o straconą bramkę, bo było nas naprawdę wielu w polu karnym i można było zablokować ten strzał, który wcale nie był taki mocny.