Szewc - Józef Szewczyk

Józef Szewczyk urodził się 17 lutego 1950 roku w Turowie na Dolnym Śląsku, ale dość szybko wyprowadził się z rodziną do Krakowa. Piłkarskie treningi rozpoczął w nowohuckiej Wandzie, gdy miał 12 lat. W 1967 roku przeniósł się na Suche Stawy, gdzie należał do wyróżniających się juniorów Hutnika. Występował w nim do 1970 roku, zanim został powołany do wojska, a swoją służbę odrabiał we wrocławskim Śląsku. W 1972 roku powrócił do Hutnika i walczył wraz z nim o awans do Ekstraklasy, którego jednak ostatecznie nie udało się uzyskać.

Szewczyk chcąc dalej się rozwijać postanowił przenieść się do zespołu z najwyższej klasy rozgrywkowej i w 1974 skorzystał z propozycji działaczy Kolejorza i przybył do stolicy Wielkopolski. Na boisku wyróżniał się ambicją, walecznością i znakomitą wytrzymałością fizyczną, czym bardzo szybko zaskarbił sobie sympatię nie tylko publiczności, ale również sztabu szkoleniowego. Szybko wywalczył sobie miejsce w podstawowym składzie Lecha. Najpierw występował na pozycji pomocnika, a później wraz z przyjściem Jerzego Kopy został przemianowany na stopera.

Jego dobra postawa w Ekstraklasie nie umknęła uwadze selekcjonerów reprezentacji Polski. W koszulce z orłem na piersi zadebiutował 5 kwietnia 1978 roku w wygranym 5:2 meczu z Grecją w Poznaniu. Niestety jego pierwszy mecz w kadrze był również ostatnim. Mimo niezłych występów również w kadrze B nigdy więcej nie zagrał już w pierwszej reprezentacji.

Szewc w Lechu najlepszy okres przeżywał oczywiście za kadencji Wojciecha Łazarka. Ówczesnego Kolejorza bardzo trudno było sobie wyobrazić bez Szewczyka. Jego boiskowa absencja wynikała jedynie z nadmiaru żółtych kartek, co również nie zdarzało się często. W 1982 roku wywalczył Puchar Polski, rok później mógł świętować Mistrzostwo Polski. Jesienią 1983 roku Szewczyk rozpoczął swój dziesiąty sezon w Lechu. Niestety coraz częściej dokuczający mu ból głowy i pojawiające się mroczki nie pozwoliły mu dokończyć tego sezonu. Diagnoza lekarska była jednoznaczna rak gałki ocznej.

Szewczyk przez chorobę został zmuszony do zakończenia kariery. W Lechu zdążył do tego czasu rozegrać 281 spotkań, w których zdobył 16 bramek. Intensywne leczenie oraz usunięcie oka wydłużyło jego walkę o życie o 6 lat. Niestety 19 maja 1989 roku Józef Szewczyk ostatecznie przegrał ten nierówny pojedynek. Miał dopiero 39 lat. Żegnali go przygnębieni koledzy z boiska, trenerzy, działacze, ale również wierni kibice.